Asıl adı Donatien – Alphonse – François olan Marquis de Sade, müthiş bir adamdı. Her şeyden önce, adı üstünde, bir sadistti. Sonra, “Dialogue entre un prêtre et un moribond” (Bir Papazla Ölüm Döşeğindeki Bir Adam Arasında Konuşma) başlıklı kitabında açık seçik belirttiği üzere, bir ateistti. Aynı zamanda, bir âsiydi; yaşamının büyük bir bölümünü, neredeyse 30 yılını, hapishanelerde, akıl hastanelerinde geçirmişti.

Bu müthiş adamın kalemi de elbette ki müthişti. O, tipik bir “écrivain maudit”, yani “lânetlenmiş bir yazar”dı. Onun yalnızca tek bir kitabını, “Les 120 journées de Sodome ou l’ècole du libertinage” (Sodom’un 120 Günü ya da Çapkınlık Okulu) adlı kitabını okusanız, bu nitelemenin ona ne kadar uyduğunu görürsünüz.

Peki ama, bu adam, benim MEA ARCHİTECTURA MEA CULPA sayfamda neden boy gösteriyor?

Nedeni şu:

Marquis de Sade, 12 metre uzunluğundaki bir top kâğıt üzerine, “Sodome’un 120 Günü” nü yazmak için kullandığı kalemini, bir gün de, o kitabında anlattığı dehşet şatosunun, sadizmin kol gezdiği o binanın planını çizmek için kullanmış.

Bu çizim, hiç kuşkusuz, beceriksiz bir kroki. Ama Marquis de Sade’ın kaleminden çıktığı için son derece ilginç. Bir de, planı bir büyüteçle incelediğinizde, her mekânda nasıl bir sadizm uygulandığını belirten yazılar görüyorsunuz. Örneğin, bunlardan birinin üzerinde, “Burada hâmile kadınlara acı çektirilir” deniliyor.

Böyle bir mimarinin, bir MEA ARCHİTECTURA MEA CULPA olmadığı söylenebilir mi?